پس از گشت و گذار در بلوار تاریخی انزلی و بازدید از پلکان عشاق، مکان اولیه شمس العماره و کشتی تاریخی میرزا کوچک خان، آرامستان لهستانی‌ها مقصد بعدی بود. این گورستان آرامگاه تعداد زیادی از مهاجرین لهستانی است که ۶۳۹ نفر از آنان طی حمله سربازان نازی در سال ۱۹۴۱ از طریق دریای کاسپین وارد بندرانزلی شده و آن زمان مورد استقبال گرم مردم این شهر کوچک بندری قرار گرفتند. آنها که به ایران پناهنده شده بودند در انزلی به خاک سپرده شده‌اند. این گورستان دومین گورستان بزرگ سربازان لهستانی در ایران است که اکثراً به علت بیماری و سختی راه جان سپرده‌اند؛ یادگاری از اتفاقات تلخ جنگ جهانی دوم.
بازدید از کلبه رنگی روستای چراغ پشتان و حاشیه تالاب بین‌المللی انزلی از دیگر برنامه‌ها بود.
این زوج شب را میهمان خانه یکی از افراد گروه شدند و صبح با همراهی تعدادی از همرکابان سبز به سمت تالش رکاب زدند. در میانه راه، از نمایشگاه عکاسی استاد محمد کوچک‌پور کپورچالی، استاد هنرمند و عکاس طبیعت‌گرای ایرانی اهل انزلی که مقام‌هایی در نمایشگاه‌های بین‌المللی به دست آورده است بازدید کردند. کوچک پور در این دیدار کارت پستال‌هایی را از طبیعت گیلان به این زوج دوچرخه سوار اهدا کرد. عکس‌های استاد و داستان‌های پشت هر عکس آنها را تحت تاثیر قرار داد و آسترید و مایکل تعدادی عکس به رسم یادگار و خاطرات شیرین از این شهر خریداری کردند.
مسجد تاریخی اسپیه مزگت تالش هم در میانه راه انزلی به تالش مورد بازدید این افراد قرار گرفت و در طبیعت جنگل‌های هیرکانی باهم همرکاب شدند. گروه پس از ۷۰ کیلومتر رکابزنی به ورودی تالش رسید و توریست‌ها مورد استقبال گروه دوچرخه سواران تالش قرار گرفتند، گروهی که با هماهنگی همرکابان سبز به استقبال آنها آمده بودند. آنها از این مهمان‌نوازی بسیار هیجان زده و غافل‌گیر شدند و شب را هم در خانه یکی از دوچرخه‌سواران تالش ماندند و همرکابان سبز بندرانزلی هم ۷۰ کیلومتر دیگر رکاب زدند تا به شهرشان انزلی بازگردند.