در مجموعه لوتکا، باقلا را نیمه دوم آذر و انتهای زمین نزدیک رودخانه که زمین مرطوب است، کاشتیم.

یک دلیل آن هم این است که به کسانی که بیماری فاویسم دارند و در مجاورت با باقلا دچار مشکل می‌شوند، آسیبی نرسد.

باقلا محصول فصل خنک است و قادر است دمایی تا ۴- درجه سانتی گراد را تحمل کند، ولی بیش از این دما بوته آن خشک شده و از بین می‌رود.

دمای لازم برای سبز شدن بذر باقلا ۳/۵ تا ۹ درجه سانتی گراد است؛ بنابراین در گیلان که زمستان معتدل دارد، این گیاه را در پاییز کاشته و در بهار محصول آن را برداشت می‌کنیم. در مناطق کوهستانی هم در بهار کشت می‌شود.

باقلا نسبت به خشکی هوا خیلی حساس است مخصوصا در مرحله گل‌دهی. حساس‌ترین مرحله برای باقلا ۲۰ روز قبل از گل دادن آن است که در مقابل هوای سرد و بارانی و نور کم فوق العاده حساس می‌شود.

باقلا به علت دوره رشد طولانی و شاخ و برگ زیاد، احتیاج زیادی به آب دارد. بنابراین رطوبت کافی زمین از شرایط اولیه کشت موفقیت آمیز این گیاه است به همین دلیل کاشت این گیاه در زمین‌های مرطوب به خصوص خاک‌های رسی و هوموسی که رطوبت را در خود نگه می‌دارند نتیجه خوبی می‌دهد.

در طول مدت رشد ۲ مرتبه خاک بین ردیف‌ها را سیخک زده و علف‌های هرز را وجین میکنند و پای بوته‌ها را خاک می‌دهند.

در گیلان به باقلا، باقلا مازندرانی یا باقلا سبز می‌گوییم تا با پاچ باقلا اشتباه گرفته نشود. این نوع باقلا را به صورت خام در کنار غذا به ویژه با کباب می‌خوریم یا با آن باقلا کوکو تهیه می‌کنیم.

باقلا گیاهی یک‌ساله و ساقه‌ی آن راست، ایستاده و توخالی است. طول بوته‌ی آن شاید از ۱.۵ متر هم تجاوز کند اما اگر به صورت ارگانیک کشت شود تا ۸۰ سانتیمتر می‌رسد.

برگ‌های باقلا به‌صورت متناوب روی ساقه قرار دارند و گل آن خودگشن است و به رنگ‌های سفید یا ارغوانی دیده می‌شود.

گلهای باقلا از جوانه‌های جانبی  برگ ها به وجود می‌آیندغلاف آن گوشتی، متورم و طول آن بین ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر متغیر است. هر غلاف باقلا ۲ تا ۶ عدد بذر دارد.

هر بذر آن ممکن است تا ۲.۵ سانتیمتر طول داشته باشد که باز هم اندازه آن به شیوه کشت و بذر آن برمی‌گردد.

کناره‌های خزر بهترین مکان برای کاشت باقلا در ایران است. باقلا در بیش از ۵۰ کشور جهان کشت می‌شود و میزان تولید آن در جهان بیش از ۳۷ میلیون تن است که ۴۶ هزار تن به ایران تعلق دارد (مقام دوازدهم هستیم).